5 maart 2025
2 min leestijd
Door Ilse van der Steen
Positief, vooral vanwege mijn coach. Hij is een nuchtere man die anderen in hun waarde laat en niet meteen een stempel opdrukt. Hij had al snel door dat ik behoefte had aan perspectief. Ik ben dankbaar voor zijn open-minded houding, dat heeft het traject een stuk makkelijker gemaakt.
We zijn begonnen met het doen van onderzoek: welke dingen interesseren je het meest en waar liggen je talenten? Voor mij persoonlijk waren er geen verrassingen omdat ik al wist waar mijn talenten liggen. Ik wil gewoon weer aan het werk en zocht daarbij naar een positieve insteek.
Samen met mijn coach hebben we gesproken over wat dan mijn droombaan is. Dat vind ik een mooie gedachte, maar daar was mijn situatie op dat moment niet naar. Ik moest gewoon weer aan de slag.
Het kwam op het punt dat ik eigenlijk mijn WIA moest gaan aanvragen. Maar ik kreeg hierbij het gevoel dat ik hiermee afhankelijk zou worden. Bovendien was ik als de dood om bepaalde regels te missen, waardoor ik geen inkomsten meer zou hebben. Ik zag daar zo tegenop dat ik besloot om al mijn energie te stoppen in het vinden van een baan en dus geen WIA aan te vragen. Dit was wel riskant, want ik had op dat moment nog maar een maand de tijd voordat mijn Ziektewetuitkering zou aflopen. Als ik geen baan kon vinden, had ik ook geen inkomsten meer. Ik begon op dat moment behoorlijk te stressen of het wel zou lukken.
Eerder had ik al 30 sollicitaties gedaan, maar die liepen telkens op niets uit. Je gaat dan toch aan jezelf twijfelen. Maar nu zat er toch weer een hele tijd tussen, dus ben ik ervoor gegaan. Ik ben zelf vacatures gaan opzoeken die aansluiten bij mijn wensen. Een goede sfeer vind ik heel belangrijk. Als je al niet lekker in je vel zit is het belangrijk dat er een goede sfeer is. Daarnaast vind ik buiten werken erg fijn, maar bij veel functies ben je verplicht om veiligheidsschoenen te dragen. Dat is voor mij helaas niet haalbaar.
Maar gelukkig was het bij mijn eerste sollicitatie meteen raak! Ik werk nu gedeeltelijk in de spoelkeuken en in de schoonmaak bij Kinderdijk. Tijdens mijn werk kan ik ook buiten werken en de sfeer is goed. Ik werk nu zelfs weer 40 uur per week en de financiële stress begint nu een beetje weg te vallen. Ik hoef geen verantwoording meer af te leggen en niet meer bang te zijn dat ik een telefoontje of een keer een regel over het hoofd zie. Daarnaast verdien ik nu mijn eigen salaris, dit geeft mij het gevoel van eigenwaarde weer terug.
Ik had gelijkwaardige gesprekken met mijn coach, echt van man tot man. Hij denkt met mij mee in mogelijkheden. Ik ben niet iemand die aan zijn hand vastgehouden moet worden, want dat geeft mij het gevoel van kwetsbaarheid. Dat is niet wie ik ben.
Maar hij is wel degene die me aan dingen herinnert en ervoor zorgt dat ik actie onderneem. Mijn energie gaat nu volledig naar mijn werk, waardoor ik deze dingen vergeet. Zijn herinneringen en contactmomenten helpen mij daarbij.
Jazeker! Met name de mensen met wie ik bij ADXpert contact heb gehad. Daarom doe ik ook mee aan dit interview om mensen te bereiken die in een soortgelijke situatie zitten en het ook verschrikkelijk vinden om afhankelijk te zijn van andere mensen.
Je moet het lot in eigen handen nemen! Er zijn heel veel banen waarbij ze hard mensen nodig hebben. Ik snap dat je snel afwachtend wordt, maar trek jezelf omhoog en ga ervoor! En dan zal je zien dat je met opgeheven hoofd naar huis gaat, doodmoe weliswaar, maar je kan jezelf wel recht in de spiegel aankijken.
Topics: