Kennisbank

Lager salaris in 3e ziektejaar na loonsanctie

29 december 2020

Maar liefst 20% van de WIA-aanvragen wordt afgewezen. In plaats daarvan legt UWV een loonsanctie op bij werkgevers. Kort gezegd houdt een loonsanctie het volgende in: na twee jaar doorbetaling bij ziekte wordt een derde jaar loondoorbetaling opgelegd door UWV. Het UWV doet dat als zij van mening zijn dat de re-integratie-inspanningen van werkgever onvoldoende zijn geweest. In plaats van de aanvraag WIA-uitkering van de arbeidsongeschikte werknemer in behandeling te nemen, wordt de werknemer terugverwezen naar de werkgever. De WIA-beoordeling wordt uitgesteld tot het moment dat UWV vindt dat de werkgever voldoende re-integratie-inspanningen heeft verricht

Wat wij in onze praktijk zien is dat werkgevers meer en meer verantwoordelijk worden gehouden voor de re-integratie van zieke werknemers. Los van de vraag in hoeverre dat terecht is, je kunt je immers afvragen of deze afwenteling van re-integratie verantwoordelijkheden van langdurig arbeidsongeschikte werknemers zo zwaar op een (kleinere) ondernemer zou mogen drukken, past daarbij dat ook steeds vaker een loonsanctie door UWV wordt opgelegd. De vraag die dan belangrijk wordt is wat de hoogte van het salaris moet zijn tijdens de loonsanctie.   

In de WIA (Wet Werk en Inkomen naar Arbeidsvermogen) staat dat bij het opleggen van een loonsanctie de wettelijke loondoorbetalingsverplichting met een jaar wordt verlengd. De wettelijke loondoorbetalingsverplichting is 70% van het oorspronkelijke (voor ziekte) salaris. In de literatuur en jurisprudentie zijn de meningen wat verdeeld. Een uitspraak van de Hoge Raad is er op dit moment (nog) niet.  

In de (lagere) rechtspraak zien we terug dat de rechters oordelen dat slechts een plicht tot doorbetaling van 70% bestaat. Ook in het geval dat werknemers in de eerste twee jaar meer dan 70% uitbetaald kregen.  

Recentelijk heeft de kantonrechter Zwolle zich nog over een dergelijke casus uitgelaten. De werknemer stelde dat de werkgever 100% van het laatstverdiende loon diende door te betalen, omdat dit ook het laatste loon was dat de werknemer op het einde van zijn tweede ziektejaar had ontvangen. De kantonrechter was het echter eens met de werkgever, die stelde dat 70% van het loon doorbetaald diende te worden.  

In onze praktijk merken wij dat dit bij veel werkgevers niet bekend is. En dat is jammer, want de ervaring leert dat het verminderen van salaris een grote stimulans is voor een succesvolle re-integratie. Of dat nu eerste of tweede spoor is. Immers, als het salaris op gelijke hoogte blijft, geeft dat weinig prikkel om de re-integratie op zo kort mogelijke termijn te laten slagen.  

In die zaak merkte de kantonrechter nog ten overvloede op dat er bijzondere omstandigheden kunnen zijn dat 70% van het loon doorbetalen in strijd kan zijn met goed werkgeverschap, bijvoorbeeld indien de werknemer als gevolg van de verlenging financieel nadeel ondervindt. Andere kantonrechters zijn weer een andere mening toegedaan. Het is dus belangrijk dat u zich goed laat informeren op dit punt.