In de hectische wereld van vandaag de dag is stress een overal aanwezige factor die het leven van velen beïnvloedt. Voor velen kan het zelfs leiden tot een burn-out. In een recent interview deelt een coachee haar persoonlijke reis, waarin ze haar ervaring deelt met de stress- en burn-out coaching van ADXpert.

Een overweldigende werksituatie

Als kwaliteitsmedewerker werd er veel van mij verwacht. Hoewel er hoge doelen gesteld waren, was er eigenlijk onvoldoende personeel om deze te kunnen behalen. Bovendien waren er veel wisselingen in nieuwe collega's. In een jaar tijd waren er maar liefst 18 nieuwe gezichten in ons team. Dat doet wat met een team. Ik heb herhaaldelijk geprobeerd om verbeteringen voor te stellen, maar ik werd niet gehoord of gezien.

Daarnaast heb ik een jaar lang de administratie op me genomen om twee nieuwe medewerkers te helpen met het inwerken. Hoewel dit niet officieel mijn taak was, voelde ik me verplicht. Als het daar fout loopt gaan er ook dingen fout bij de zorgaanbieders en kan ik het achteraf alsnog oplossen. Dan heb ik liever dat ik het aan de voorkant opvang. Een andere nieuwe collega zou één-op-één begeleiding krijgen, met die voorwaarden was hij ook aangenomen. Maar hij kreeg helemaal geen begeleiding. Ja, dan gaat mijn zorghart daar ook van kloppen en voel ik me gewoon verantwoordelijk om hem toch op weg te helpen.

Dit alles heeft ertoe geleid dat ik uiteindelijk uitviel. Ik was ontzettend moe; 's ochtends ging ik al vermoeid naar mijn werk en aan het eind van de dag zat ik huilend in de auto terug naar huis van de vermoeidheid. Ik kon gewoon niet meer.

Het omslagpunt

Mijn eigen teamleider was op dat moment op vakantie, maar de directeur was er wel. Met al die wisselingen was de directeur wel een bekend gezicht binnen het bedrijf. Hij was ook al langer op de hoogte van de hoeveelheid taken die op mijn bordje lagen. Ik heb bij hem aangegeven dat ik nu echt niet meer kon. Hij gaf aan dat hij morgen op vakantie zou gaan en over vier weken terug zou zijn en dat als hij terug was we samen zouden gaan kijken wat we eraan konden doen. 

Dit was voor mij de druppel, na dit gesprek stortte ik letterlijk in. Ik kon niet nog eens vier weken wachten tot er iets zou gaan gebeuren. Dat kon ik niet aan, ik zat nu al over mijn grenzen heen. Ik heb anderhalf jaar alles gedaan om alle ballen in de lucht te houden en dat lukte nu niet meer, mijn emmer was vol.

Ik wilde mezelf niet laten kennen, ik wilde gewoon doorgaan. Ik ben naar huis gegaan met de gedachten dat ik twee à drie dagen ga slapen, uitrusten en daarna gaat het wel weer. Maar de tweede dag zat ik mezelf zo in de weg, ik kon alleen maar huilen. Daarnaast was ik zó ontzettend moe, ik had zelfs geen puf meer om drinken voor mezelf te pakken. Het ging niet meer en ik heb me toen ziekgemeld.

Verzuimgesprekken

Toen mijn teamleider weer terug was van vakantie moesten we vanwege mijn ziekmelding wekelijkse verzuimgesprekken voeren, daar had ik alle begrip voor. Tijdens deze gesprekken kwam steeds de vraag terug vanuit de teamleider, of de functie nog wel bij me paste en of het niet beter voor me zou zijn dat ik wat anders ging doen zoals beleidsmedewerker. Terwijl dat leek me juist een hele saaie functie, ik zag dat als mensen die hoog in de toren zitten en waar je eigenlijk geen contact mee hebt. Ik had juist de drukte en uitdaging nodig die ik heb in mijn rol als kwaliteitsmedewerker. Ik was ervan overtuigd dat mijn huidige functie volledig bij mij paste, alleen dat ik door de hoge werkdruk, het niet gehoord worden en de randvoorwaarden ben uitgevallen.

Dit werd een terugkerend onderdeel tijdens de verzuimgesprekken. Hierdoor ging ik mezelf afvragen of ze me nog wel terug wilden hebben in het team. Dat heeft me wel aan het denken gezet. Wat wil ik zelf eigenlijk? Wil ik nog wel terugkeren naar deze werkgever? Hoe moet ik ooit weer gaan starten met re-integreren?

Als ik voor één dag in de week terugkom dan krijg ik gelijk voor drie dagen werk op mijn bordje want aan de taken was nog steeds niets veranderd en daar werd ook niet over gesproken. Ik overzag gewoon niet hoe ik dat zou moeten doen. Ook mijn teamleider kon hier geen antwoord op geven.

Dat heeft me doen beseffen dat ik helemaal niet terug wilde. Ik had burn-out klachten, voelde me totaal niet gehoord en tot op heden is er ook weinig veranderd. Als ik weer ga re-integreren bij dezelfde werkgever dan start ik weer waarmee ik ben geëindigd.

Een nieuwe start

Uiteindelijk kwam ik met een beleidsmedewerker in gesprek die de functie zo invulde dat het toch interessant voor mij kon zijn. Zij zat niet hoog in de toren, maar zocht juist de collega's vaak op en zat dicht op de uitvoering. Toen dacht ik, met die randvoorwaarden zou deze functie toch wat voor mij kunnen zijn.

Op dat moment stonden er elders veel vacatures open. Ik heb ervoor gekozen om daar te solliciteren als beleidsmedewerker. Ik ben uitgenodigd voor een eerste gesprek met iemand van het management. Daarna volgde er zelfs een tweede gesprek met twee beleidsmedewerkers wat meer inhoudelijk over de functie zelf ging. Uit dat gesprek kwam eigenlijk het beeld van de functie zoals ik het zelf graag zou hebben. Dicht op de uitvoering, je zit op dezelfde afdeling als andere collega's, veel contact. Ik voelde na dit gesprek echt de energie weer terugkomen bij mezelf. De knop ging om, dit moest het zijn.

Mijn partner en vrienden vroegen me of dit nou wel verstandig is. Moet ik niet eerst de tijd nemen om bij te komen van mijn burn-out klachten? Dat maakte me heel erg aan het twijfelen, moet ik dit wel gaan doen. Een nieuwe baan kost veel energie, heb ik die energie wel? Wat als het daar niet lukt, wat moet ik dan?

Abrupt einde van de stress- en burn-out coaching

Tijdens deze gesprekken had ik ook nog steeds de wekelijkse verzuimgesprekken met mijn teamleider. Ik heb haar alles open en eerlijk in vertrouwen verteld. Ook bij de bedrijfsarts heb ik dit aangegeven. Die gaf aan dat als het door zou gaan dat we dan wel een opbouwschema moesten gaan maken voor de herstelmelding zodat ik voor mijn ontslag weer volledig hersteld zou zijn.

Kort daarop belde mijn coach dat de teamleider had aangegeven dat we moesten stoppen met het coaching traject omdat ik een andere baan heb. Op dat moment had ik alleen nog een intake en een eerste coaching gesprek gehad, we waren dus pas net gestart. Terwijl het op dat moment nog niet zeker was dat ik een nieuwe baan had, dat wist ook mijn teamleider. Ik was nog niet aangenomen en had ook nog geen keuze gemaakt. Tijdens het gesprek had de teamleider alleen aangegeven dat ze blij voor me was maar niets gezegd over het stoppen van de coaching gesprekken. Ik voelde me weer niet gehoord.

Gelukkig nam mijn coach gelijk contact met me op om dit te bespreken en is de casemanager van ADXpert contact op gaan nemen met mijn werkgever. Hierdoor hebben we uiteindelijk de coaching gesprekken kunnen hervatten.

Na het tweede gesprek werd ik ook uitgenodigd voor een arbeidsvoorwaardengesprek. Toch ging ik weer twijfelen of ik dit wel moest doen. Mijn coach die heel het traject met me heeft meegelopen zei ook: ‘Als het oké voelt, dan moet je het gewoon doen’. Eenmaal terug naar huis viel er een blok van me af, ik voelde me zo opgelucht. Yes, dit is een goede stap geweest!

Rol van de stress- en burn-out coach

Nadat de bedrijfsarts had aangegeven dat stress- en burn-out coaching iets voor mij zou kunnen betekenen, ben ik bij ADXpert terechtgekomen. Vanaf het begin hebben de gesprekken met mijn coach me geholpen. Ze gaf me praktische tips over het indelen van mijn uren en hoe ik de start van mijn nieuwe baan het beste kon aanpakken. Ik was toch best bang om met een nieuwe baan te beginnen, ik voelde me onzeker over mezelf. Ik voelde me vertrouwd en veilig bij haar waardoor ik ook mijn onzekere dingen durfde te delen. Ze oordeelde niet en gaf me het gevoel dat ze echt naast me staat.

Nog steeds merk ik dat ik baat heb bij alle oefeningen die ze aan me heeft gegeven. Ik kan bijvoorbeeld nu beter de signalen herkennen en neem daarom ook meer rustpauzes. Als ik dit te weinig doet, merk ik het meteen en dan weet ik dat ik dit de volgende dag weer consequent moet doen. Daarnaast was het fijn dat ik met haar kon sparren over mijn twijfels en gedachten. Ze begreep waar ik in zit, wat ik doormaak en wat ik heb meegemaakt. Ze denkt hierin met me mee en neemt geen besluiten, maar vraagt juist door hoe ik mezelf voel. Ik keer bijvoorbeeld snel naar binnen en denk rationeel. Ze heeft me geholpen om meer vanuit mijn gevoel te denken. Hierdoor kon ik ook achter mijn keuze blijven staan.

Wat zo waardevol was, dat het niet alleen ging over de dingen waar ik op mijn werk tegen aan loop, maar ook wat er in mij als persoon omgaat. Daarnaast gaf het echt vertrouwen toen mijn werkgever aangaf dat alle ken stopten, mijn coach mij gelijk belde en al het werk wat de casemanager hiervoor heeft gedaan. ADXpert stond naast mij en koos niet direct de kant van de werkgever omdat dat de opdrachtgever en de betalende partij is.
Daarnaast liet ze me inzien dat ik door mijn hulpvaardigheid anderen alles uit hun handen wil nemen, maar hierdoor hun kans om zichzelf te ontwikkelen afneem. Ik ben bijvoorbeeld bij het inwerken snel geneigd om tijdens afspraken zelf het woord te voeren omdat ik dan denk dat ik hiermee mijn nieuwe collega niet hoef te belasten. Maar zij moeten ook de kans krijgen om zich te ontwikkelen. Dus tegenwoordig laat ik het bij de ander, ik zoek vooraf de afstemming op. Hierdoor kan ik mijn grenzen veel beter bewaken.

De bezoeken aan ADXpert waren altijd prettig, het voelde net alsof je op visite gaat. In de wachtruimte zegt iedereen netjes hallo of je krijgt wat te drinken aangeboden. Het voelt erg gastvrij, een fijne sfeer en ook mooi ingericht.

Nu werk ik alweer een aantal weken in mijn huidige functie als beleidsmedewerker en ben ik daar erg blij mee. De mogelijkheid om mijn werk op mijn eigen manier in te vullen, samen met de ondersteuning van mijn coach, heeft echt het verschil gemaakt en ik ben heel blij met deze overstap.